Η Κασσάνδρα και ο λύκος

                                      Γεννήθηκα Ιούλιο, Λυκόφως,Αστερισμός Καρκίνος.
                                     Όταν με φέρανε για να με δει, γύρισε προς τον τοίχο.

Έτσι ξεκινάει η Κασσάνδρα και ο Λύκος της Μαργαρίτας Καραπάνου.Δυο προτάσεις, δυο γραμμές που αμέσως σε γραπώνουν.Ένα μυθιστόρημα ωμό,σπαρακτικό, σκληρό,ασύλληπτα όμορφο.

...''Μια μέρα η μαμά μου , η Κασσάνδρα , μου έφερε μια ωραία κούκλα για να μου την κάνει δώρο.Ήτανε μεγάλη και για μαλλιά είχε κίτρινους σπάγκους. Την κοίμισα στο κουτί της, αφού πρώτα της έκοψα τα πόδια και τα χέρια για να χωράει. Αργότερα της έκοψα το κεφάλι, για να μην είναι βαριά.Τώρα την αγαπώ πολύ.'' 

Η Κασσάνδρα ένα τετράχρονο κοριτσάκι άγριο, επιθετικό, σεξουαλικά ενεργό.

Η μαμά της στο Παρίσι, ο μπάτλερ του σπιτιού τραβεστί, η γιαγιά να μυρίζει υπνίλα  και ο Θείος Χαρίλαος να της μαθαίνει να φτιάχνει κόμπους, για να έρθει η σειρά του.

...''Κάποιος είναι στο δωμάτιο. Τώρα θα δω τη λέξη μαμά να γίνεται άνθρωπος. Λέω τα μαγικά μου, σφίγγω τη λέξη μαμά μες την κοιλιά μου και κοιτάω.''

Ένα τετράχρονο πονεμένο πλάσμα με άσπρα μαλλιά και ζαρωμένο δέρμα  κάνει τους βόλους της παιδιά της, πνίγεται από τις λέξεις γδέρνεται από αυτές , ζει  σε ένα κόσμο εφιαλτικό, ανέλπιστα αδιάφορο.

                             ''Αγαπημένη μου μαμά,

Με ρώτησες κάτι στο άλλο σου γράμμα. Γιατί ζωγραφίζω πάνω σε κίτρινο χαρτί. Πάντως σε άκουσα και τώρα ζωγραφίζω πάνω σε άσπρο...Αγαπημένη μου μαμά πότε θα γυρίσεις; Θέλω να σε σκοτώσω.  Σου στέλνω δυο φαντάσματα....

                                                                                                            Κασσάνδρα

Ένα σφίξιμο, μια γροθιά, η πλευρά της παιδικής ηλικίας όπως δεν έχει ειπωθεί, η αλλοίωση της αθωότητας, μια χυδαία πραγματικότητα δοσμένη με απροσδόκητη φαντασία. ένα μικρό, ολοκληρωμένο μυθιστόρημα με μια μοναδική αφιέρωση : Στην μητέρα μου με αγάπη.