Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

LoLa's Sundays No.38


Θιβετιανή Ροδακινόπιτα- Τομ Ρόμπινς






Τομ Ρόμπινς και Θιβετιανή ροδακινόπιτα λοιπόν. Τι τίτλος!! Δεν σου αφήνει καμία επιλογή πέραν του ότι πρέπει  να πας σε ένα βιβλιοπωλείο και να το αρπάξεις δίχως δεύτερη σκέψη. Ούτως ή άλλως θα το έκανες γιατί είναι βιβλίο του τιτανοτεράστιου ναι ναι τιτανοτεράστιου Τομ.

Πρώτη γνωριμία έγινε με το Άρωμα του Ονείρου. Σοκ! Οι παρομοιώσεις  του, αυτές οι παρομοιώσεις του είναι ε κ π λ η κ τ ι κ έ ς.  Έπειτα συνέχισα με τα υπόλοιπα. Δεν έτυχε μέχρι στιγμής να πιάσω τον Τρυποκάρυδο και νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτή μου την αμέλεια. Έχω κάτι ακόμη δικό του να με περιμένει.

Η Θιβετιανή ροδακινόπιτα ένα μυθιστόρημα για την ζωή του. Ζωής πνιγμένη στο χιούμορ, το πραγματικό vα μπερδεύεται  με το φανταστικό. Ζωή αξιοζήλευτη τοποθετημένη σε όλο τον κόσμο με διάφορες περιπέτειες, γνωριμίες, έρωτες, ναρκωτικά, μαθήματα Ζεν και μπλα μπλα μπλα. Πως θα μπορούσε άλλωστε η ζωή του να είναι διαφορετική.
Ένα μυθιστόρημα απολαυστικότατο, χιουμοριστικό με τις παρομοιώσεις (αυτές οι παρομοιώσεις) να δίνουν και να παίρνουν, και οι λέξεις να στήνουν χορό. Σελίδα την σελίδα μεγαλώνουμε και εμείς μαζί του συμμετέχουμε, μπαίνουμε για λίγο μέσα στην ζωή του και αποχωριζόμαστε  για λίγο  την δική μας  χλιαρή, αδιάφορη πραγματικότητα.
 Τελευταίο του βιβλίο (λογικά). Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τούτο εδώ το μυθιστόρημα.  Ένα χαμόγελο καρφιτσωμένο πάνω μου καθ΄ όλη την ανάγνωση και διάφορες γκριμάτσες διαβάζοντας ξανά και ξανά τις απίστευτες παρομοιώσεις του.
 Όποιος δεν έχει διαβάσει καθόλου τον τιτανοτεράστιο Τομ να σπεύσει να το κάνει, και τότε μόνο τότε θα καταλάβει περί τίνος πρόκειται.

Κοπιάστε λοιπόν καιρός να γλυκαθείτε.




Μετάφραση : Γιώργος Μπαρουζής
Εκδόσεις AΙΟΛΟΣ

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Η Ναυτία- Jean-Paul Sartre.











Ζω στο παρελθόν. Ανακεφαλαιώνω όσα μου συνέβησαν και τα τακτοποιώ. Από μακριά δε βλαπτει, σχεδόν μας εκπλήσσει. όλη μας η ιστορία είναι αρκετά όμορφη. Την παραποιώ ελαφρώς, κι έτσι δημιουργείται μια διαδοχή από τέλειες στιγμές. Tότε,  κλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να φανταστώ ότι εξακολουθώ να ζω μέσα τους. Έχω κι άλλους ρόλους. Πρέπει να ξέρεις να συγκεντρώνεσαι... Υπάρχει ένας τρόπος να τοποθετείται πρώτα το σκηνικό κι έπειτα να εμφανίζονται τα πρόσωπα. Στο τέλος βλέπουμε.


Το πρώτο μυθιστόρημα του Σαρτρ. Το χρονικό ενός απωθητικού κόσμου μέσα από τα μάτια του Ροκαντέν. Ο Αντουάν Ροκαντέν, ένας άνδρας πολυταξιδεμένος εγκαθίσταται στην Μπουβίλ, μια γαλλική επαρχιακή πόλη, για να γράψει την βιογραφία του μαρκήσιου ντε Ρολμπόν. Βιογραφία την οποία τελικά θα παρατήσει έχοντας ανακαλύψει μέσα από μελέτες και άρθρα ότι πρόκειται για έναν απατεώνα, τίποτα το αξιόλογο τίποτα το σπουδαίο. Ο μαρκήσιος θα τον αηδιάσει.Τώρα δεν απομένει τίποτα να κάνει. Η κατάρρευση έχει ήδη ξεκινήσει, οι κρίσεις του, οι υπαρξιακές του κρίσεις εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Ναυτία θα την ονομάσει.
Μια ημερολογιακή καταγραφή αυτό είναι η Ναυτία. Στην αρχή υπάρχει κάποια συνοχή, έπειτα ξεφεύγει. Ξεφέυγει και ο Ροκαντέν, παραληρεί. Λεπτομερείς περιγραφές των δρόμων, των καφέ με το αποκορύφωμα του στο πάρκο. Νιώθει οίκτο για όλους, του προκαλούν δυσφορία, δεν βλέπουν;
Για να είναι κάτι πρέπει να είναι πολλοί μαζί θα πει.
Κι έπειτα υπάρχει και ο Αυτοδίδακτος. αυτός ο αξιολύπητος μοναχικός ανθρωπιστής που έχει βαλθεί να διαβάσει όλα τα βιβλία με αλφαβητική σειρά κι έπειτα η Άννυ, η πλέον χοντρή αλλιώτικη γερασμένη Άννυ, εμμονική με τις τέλειες στιγμές. Την αγαπά ακόμη, δεν έχει σημασία. Είναι μόνος. Είναι μόνη.
Κι όλα αυτά υπό τον ήχο της τζαζ και οι στίχοι να επιμένουν : some of these days
                                                                                              you' ll miss me honey.

...Σε λίγο θα έρθει το ρεφρέν : αυτό μου αρέσει κυρίως και ο απότομος τρόπος που ξεπροβάλλει, σαν απόκρημνος βράχος δίπλα στην θάλασσα. Για την ώρα ακούγεται η τζαζ δεν υπάρχει μελωδία, μόνο νότες, μια μυριάδα μικρών δονήσεων. Δε γνωρίζουν παύση, μια άκαμπτη τάξη τις γεννά και τις καταστρέφει δίχως να τους αφήνει ποτέ την ελευθερία να ξαναρχίσουν, να υπάρξουν για κείνες τις ίδιες. Τρέχουν, βιάζονται, περνώντας μου δίνουν ένα απότομο χτύπημα και εξαφανίζονται. Πολύ θα ήθελα να τις συγκρατήσω, όμως ξέρω ότι αν κατάφερνα να γραπώσω κάποια, ανάμεσα στα δάχτυλά μου θα απέμενε μονάχα ένας παιγνιώδης και ξέπνοος ήχος. Πρέπει να αποδεχτώ τον θάνατό τους, αυτόν το θάνατο οφείλω ακόμη και αν τον θελήσω: εντύπωση πιο πικρή και πιο δυνατή σπάνια έχω γνωρίσει.



Κάθε χρόνος και μια ανάγνωση. Κάθε ανάγνωση και μια διαφορετική  εμπειρία. Τέτοιο είναι τούτο το μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα ''βαρύ'', με σημεία που ξεφεύγουν. Παραληρήματα υπαρξιακά δοσμένα μέσα από τις κρίσεις δοσμένα μέσα από τη ναυτία, τη ναυτία του Ροκαντέν, τη ναυτία του Σαρτρ. Ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στον κάστορα,παρωνύμιο της Simone de Beauvoir.

Μια ημερολογιακή καταγραφή αυτό είναι όλο.

Τρίτη,
Τίποτα. Υπήρξα.




Μετάφραση : Ειρήνη Τσολακέλλη
Εκδόσεις : Πατάκη.


   

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Επιστροφή με ένα απόσπασμα για τι άλλο; Για τον χρόνο.

...Αυτά τα τελευταία χρόvια ξοδεύτηκαv ξέρετε σκληρά .Καταλάβατε τι εvvoώ;;όχι;;Σας μιλάω για τη διαφορά μεταξύ του χρόvoυ που ζώθηκε ,του χρόvου που πέρασε και του χρόvου που προσφέρθηκε. Καταvοητό;;
Μιλάω επίσης για χρόvο που απαιτείται,για χρόvο δαvεικό και για χρόvο που ποτέ δε προσφέρθηκε.Μιλάω για χρόvο καταληστευμέvο.Ω vαι,αv όχι στοv ύπvo όχι κοιμισμέvο,αλλά κάπως vαρκωμέvo.Ξοδεύτηκαv στη λεπτομερή καταμέτρηση όλων τωv λεπτώv και των δευτερολέπτων και του ύστατου περάσματος.Μια ώρα!Μια μέρα!Έφυγε!Δραπέτευσε άσπιλη, αδιάσειστη, Να μη ζωθεί ποτέ, vεκρόχροvε που πας και εξαφαvίζεσαι;;ποιoς σε χειρίζεται αv όχι εγώ;;


Nick Cave- And the Ass Saw the Angel.