Κυριακή 29 Μαΐου 2016

LoLa's Sundays No.69


Η χαμένη γλώσσα των γερανών- David Leavitt.













Είναι αδιανόητο ίσως πως είκοσι επτά χρόνια, αριθμός τρομακτικά μεγάλος, δεν μπορούν να σταθούν ικανά ή μάλλον αρκετά  για να γνωρίσεις κάποιον πραγματικά, εκ των έσω που λένε.Η ρουτίνα ίσως ή η υπερβολική αφοσίωση στο εγώ, ίσως ο ανασταλτικός παράγοντας ή απλά η αδιαφορία. Ο γάμος τελέστηκε το μυστήριο έσβησε.

Η Ρόουζ και ο Όουεν ζουν σε ένα απαίσιο διαμέρισμα στο κέντρο της Νέας Υόρκης είκοσι πέντε  χρόνια τώρα κι αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της έξωσης. Η φαινομενικά απλή κι ήσυχη ζωή τους ανατρέπεται, και καλούνται  να λάβουν μια απόφαση για την οποία δεν ήταν διόλου προετοιμασμένοι.
Φυσικά αυτό είναι η αρχή για μια καταστροφική συνέχεια.Κατά κάποιο τρόπο η ζωή τους αναιρείται, τίποτα δεν είναι όπως μοιάζει ή όπως έμοιαζε,  η πραγματικότητα μοιάζει απροσάρμοστη.

Μυστικά μένουν καλά κρυμμένα, άλλοτε πρόκειται για αθώα μυστικά από εκείνα που  μας ξεχωρίζουν, μας διαφοροποιούν, προσθέτοντας μας την ψευδαίσθηση και την σιγουριά ότι κανείς δεν μας γνωρίζει, άλλοτε πάλι πρόκειται για μυστικά που βγαίνοντας στην επιφάνεια με ορμή και θυμό, τσακίζουν με μανία για την πολύχρονη αποσιώπησή τους.
Κάπως έτσι συμβαίνει κι εδώ.
 
Ο γιος τους έπειτα από μια ερωτική απογοήτευση τους αποκαλύπτει πως είναι ομοφυλόφιλος, παράδειγμα που θα ακολουθήσει και ο Όουεν και θα αποκαλύψει κι εκείνος την καλά κρυμμένη ταυτότητά του και θα εξομολογηθεί την καταπίεση και τον θυμό που νιώθει, είκοσι  επτά χρόνια τώρα, πρώτη φορά θα ελευθερωθεί και θα το παραδεχτεί, θα το ξεστομίσει.

Μια ιστορία για την ομοφυλοφιλική ζωή της Νέας Υόρκης η οποία απειλείται από την επίθεση του ΑIDS. Μια ιστορία για την  μιζέρια του έρωτα που ξεθωριάζει, τις οικογένειες που είναι τόσο τρωτές και ανίσχυρες.
Μια ιστορία εσωτερικής αναζήτησης.

 Μια εκπληκτική σκηνή του βιβλίου είναι μια τυχαία συνάντηση της Ρόουζ και του Όουεν(πριν συμβεί οτιδήποτε) και η αμηχανία αυτών, λες και η  ιδιότητά τους έξω από το σπίτι χάνεται και δεν υπάρχει τίποτα. Κι αυτό που με σόκαρε περισσότερο είναι η-μη έκπληξή τους στην αντίδραση αυτή.




                                                  Συγχώρεσέ με αν το διαβάσεις...
                                                 Έμεινα πολύ καιρό χωρίς αγάπη
                                                Κι ήταν άδειο από σκέψεις το μυαλό μου.


                                                              ΤΖΕΗΜΣ ΜΕΡΗΛ, ,ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1964.



Μετάφραση : Γιάννης Τζώρτζης
Εκδόσεις  Aquarious.

 


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

LoLa's Sundays No.67


Τα σκοτάδια μου- James Ellroy.











O θάνατος σου καθόρισε την ζωή μου. Θέλω να βρω την αγάπη που δεν είχαμε ποτέ και να την εξηγήσω για χάρη σου. Θέλω να μιλήσω δημόσια για τα μυστικά σου.Θέλω να εκμηδενίσω την απόσταση που μας χωρίζει.
Θέλω να σου δώσω πνοή.

Την βρήκαν κάποια παιδιά....

Έτσι ξεκινά η ιστορία της Τζήν και του Τζέιμς μαζί με μια φωτογραφία δική της, μια φωτογραφία του 1958, τραβηγμένη στον τόπο του εγκλήματος.Αρχή κάπως σοκαριστική δεν πρόκειται βλέπεις για μυθοπλασία αλλά για μια πραγματική δολοφονία εκείνης, της μητέρας του συγγραφέα.  
Η Τζήν Ελλρόυ δολοφονήθηκε στις 22 Ιουνίου του 1958. Βρέθηκε πεταμένη σε έναν αυτοκινητόδρομο σε έναν υποβαθμισμένο προάστιο του Λος Άντζελες.Η δολοφονία μιας λευκής γυναίκας προκάλεσε το ενδιαφέρον, μπήκε στις άμεσες προτεραιότητες της αστυνομίας, ο δολοφόνος δεν βρέθηκε κι η υπόθεση έκλεισε.

Τα σκοτάδια μου είναι μια αυτοβιογραφία χωρισμένη σε τέσσερα κεφάλαια, ένα εν εξελίξει ρεπορτάζ, η διαδρομή του Τζέιμς  από το τότε στο τώρα.

Ο συγγραφέας πληροφορείται τον θάνατο της μητέρας του σε ηλικία δέκα χρονών, δεν τον σοκάρει δεν τον λυπεί ίσα-ίσα αυτό σήμαινε ελευθερία θα ζούσε με τον πατέρα θα συνέχιζαν να μισούν πια φανερά την μάνα την αλκοολική, εκείνη που τον στερούσε από τον πατέρα πέντε ημέρες την εβδομάδα. Ο θάνατός της για εκείνον σήμαινε ζωή.
Στο πρώτο κεφάλαιο ερευνάται η υπόθεση , καταγράφονται λεπτομέρειες, ανακοινώσεις της αστυνομίας, διάφοροι μάρτυρες εξιστορούν ο καθείς την δική του εκδοχή, διάφορες καταγγελίες οι περισσότερες άχρηστες, τα οικογενειακά δράματα βρίσκουν ευκαιρία να ξεδιπλωθούν. Η υπόθεση μετρά ήδη αρκετούς μήνες ζωής, οι φόνοι συνεχίζονται η υπόθεση κλείνει.
Στο δεύτερο κεφάλαιο, το καλύτερο του βιβλίου, ξεδιπλώνεται η ζωή του Τζέιμς. Ένα παιδί που αναλώνεται στον ίδιο του τον καμποτινισμό. Διαλύονται τα πάντα γύρω του, ζει σε ένα σπίτι που ζέχνει κάτουρο σκύλου, βρίζει ακολουθεί το παράδειγμα του πατέρα προσπαθεί να του δείξει την αφοσίωση και την αγάπη του. Κλέβει, διαβάζει, μισεί του Εβραίους, είναι μόνος εκλιπαρεί την προσοχή.  Δεν θα μείνει εκεί, ναρκωτικά, αλκοόλ η κατρακύλα δεν σταματά. Οι ιστορίες οργιάζουν στο μυαλό του η κοκκινομάλλα τον ακολουθεί, τον έχει στοιχειώσει, την φαντασιώνεται ερωτικά παραληρεί.
Στο τρίτο κεφάλαιο, ο Μπιλ Στόουνερ, ένας εγκληματολόγος δουλεύει τις ανεξιχνίαστες υποθέσεις. Στοιχειωμένος  κι αυτός από τα δικά του φαντάσματα δουλεύει ακούραστα εκείνα τα εγκλήματα που έχουν ξεχαστεί, και καταφέρνει να τους βάλει ένα τέλος. Μια σειρά δολοφονιών παρελαύνουν σε τούτο το κεφάλαιο, εγκλήματα φρικιαστικά.
Στο τέταρτο κεφάλαιο,  καταγράφεται το χρονικό της αναζήτησης της χαμένη υπόθεσης. Ο Τζέιμς καταξιωμένος πια συγγραφέας αποφασίζει να έρθει αντιμέτωπος με την κοκκινομάλλα, να την γνωρίσει, να καταλάβει , να την  αγαπήσει.Μαζί με τον Μπιλ θα γυρίσουν πίσω, θα ψάξουν, θα απογοητευτούν μα θα καταφέρουν να ανακαλύψουν κάποιες άγνωστες πτυχές της.

Το κείμενο ακολουθεί ένα φρενήρη ρυθμό. Προτάσεις κοφτές, κυνική γραφή, γλώσσα παροξυσμού.Η έκθεση του ίδιου, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, η ηδονή της βίας όλα αυτά συνθέτουν ένα βιβλίο ωμό, σκληρό. Δεν πρόκειται για ένα νουάρ μυθιστόρημα. Πρόκειται για την κατάδυση του στις πιο τρομακτικές αναμνήσεις του, μιας ζωής που σίγουρα δεν θα ήθελες να ζήσεις,
Τουλάχιστον εγώ.



Θα μάθω περισσότερα. Θα ακολουθήσω τα ίχνη σου και θα εισβάλλω στον κρυφό σου χρόνο. Θα αποκαλύψω τα ψέμματά σου. Θα ξαναγράψω την ιστορία σου...


Μετάφραση: Aνδρέας Αποστολίδης
Εκδόσεις : Άγρα