Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Το Ματωμένο του Έργο-Graeme Macrae Burnet.











Ο Graeme Macrae Burnet εμπνευσμένος από την αληθινή ιστορία του Πιερ Ριβέρ , ενός Γάλλου αγρότη, που δολοφόνησε τα τρία μέλη της οικογένειάς του και στην συνέχεια έγραψε τα απομνημονεύματά του στην φυλακή, στήνει την δική του ιστορία ενός δεκαεπτάχρονου καλλιεργητή μισθωμένης γης, ο οποίος κατηγορήθηκε για τις τρεις κτηνώδεις δολοφονίες που διαπράχθηκαν στο χωριό του, το Κολντούι  του Ρος-σάιρ, το πρωί της 10ης Αυγούστου του 1869.
Μια ιστορία που παρότι γνωρίζουμε πως είναι μυθοπλασία, ο αναγνώστης (τουλάχιστον εγώ) μπερδεύεται για το τι είναι είναι πραγματικό και τι όχι, πείθεται εν τέλει πως πρόκειται για πραγματική ιστορία που ξετυλίγεται μέσω των αποδείξεων, ντοκουμέντων που βρίσκουν το φως. Καταθέσεις μαρτύρων, το χειρόγραφο του ίδιου του δράστη, οι ιατρικές εκθέσεις, το χρονικό της δίκης και η έκβαση αυτής.
Ο Ρόντερι Μακρέι δολοφονεί εν ψυχρώ τον χωροφύλακα του χωριού, τη κόρη και τον μικρό γιο του,και στην συνέχεια ατάραχος ομολογεί τους φόνους δίχως υπεκφυγές, ενοχές ή τύψεις.Προφυλακίζεται μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη και με παρότρυνση του δικηγόρου του, αφηγείται μέσα από την δική του φωνή, τους λόγους που τον οδήγησαν να διαπράξει τα εγκλήματα αυτά. Μέσα από το χειρόγραφό του μαθαίνουμε για της σκληρές συνθήκες διαβίωσης της εποχής εκείνης, μαθαίνουμε έναν έναν τους κατοίκους του χωριού, τοποθετημένοι σε ένα σκληρό γκρίζο τοπίο διαποτισμένο με δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις με έντονη την πατριαρχική φιγούρα που χρησιμοποιεί τη χειροδικία αντί  συζήτησης για να διοθώσει καταστάσεις. Μια ατμόσφαιρα αποπνικτική.
Παρότι γνωρίζουμε εξαρχής περί τίνος πρόκειται, γνωρίζουμε ποιος είναι ο δολοφόνος ποιά τα θύματά του, τι τον οδήγησε εκεί, περιμένουμε με αγωνία την έκβαση της δίκης,την ετυμηγορία. Μένουμε καθηλωμένοι διαβάζοντας προσεκτικά τις καταθέσεις των μαρτύρων, προσπαθούμε να ''διαβάσουμε'' τα μάτια των ενόρκων και περιμένουμε μια πιο ''μαλακή''ποινή. Γιατί τασσόμαστε υπέρ του Ρόντερικ, αυτού του συμπαθέστατου αντιήρωα.
Μια ιστορία πρωτότυπη, δοσμένη με ένα ευφάνταστο τρόπο. Γραφή απλή, καθαρή, εξαιρετική. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με ''ντοκουμενταρίστικο''τρόπο που σε κρατάει μέχρι το τέλος.



 Υ.γ Καθ' όλη τη διάρκεια, είχα στο μυαλό μου την ιστορία εκείνη της Χάνα Κέντ. Τα έθιμα Ταφής.


Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο.

   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου