THE RED TREE- SHAUN TAN

                                                 
Αύγουστος 2012, δέμα από Δουβλίνο. Δώρο από ένα φίλο με ένα σημείωμα μέσα « Είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει…πρόσεχε μια λεπτομέρεια »έγραφε. Όμορφο σκέφτηκα, θα το κοιτάξω αργότερα είπα. Άγνωστος για μένα ο Shaun Tan δεν είχα ξανά ακούσει, δεν είχα ξαναδιαβάσει κάτι γι’ αυτόν, πρώτη γνωριμία. Ενθουσιασμός.

 Η ιστορία ενός κοριτσιού δίχως όνομα, η ιστορία του καθενός, το τέλος αισιόδοξο. Ένα ταξίδι θλίψης, απογοήτευσης, αμφιβολίας, αναζήτησης, παραίτησης με ένα προορισμό σχεδόν βέβαιο. Το σκηνικό έτοιμο με ένα παίξιμο κάπως μονότονο. Ο εσωτερικός κόσμος ενός παιδιού ή ενός μεγάλου και πως φαντάζει στα μάτια του. 

Δεκαεπτά σελίδες ,δεκαεπτά σχέδια, δεκαεπτά προτάσεις που εκφράζουν με απίστευτη ζωντάνια με ένα απίστευτο τρόπο αυτό που οι λέξεις μερικές φορές δεν μπορούν να πουν. Όχι στο συγκεκριμένο, περισσότερες λέξεις θα ήταν καταστροφικές, θα ήταν περιττές.

 Παγιδευμένοι στο εαυτό μας, κλεισμένοι σε μπουκάλια φορώντας σκάφανδρα είμαστε ξεχασμένοι, αποκομμένοι νιώθοντας παντελώς μόνοι. Η έξοδος αναγκαία. Επιστροφή ζέχνοντας ναφθαλίνη, ο προσανατολισμός μοιάζει ανέφικτος. Κι έπειτα βλέπεις, νιώθεις αυτό που όφειλες να είχες δει, αυτό που όφειλες να έχεις νιώσει. Ήταν εκεί μαζί σου σε ακολουθούσε. 

Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Οι άνθρωποι Α αυτοί που τους αποκαλύπτονται όλα εξ αρχής με απίστευτη διαύγεια, αυτοί που υπομένουν γνωρίζοντας το τέλος, σαφώς αισιόδοξο. Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι Β αυτοί που είναι κάπως πιο χαλασμένοι. Αυτοί επιλέγουν να μην δουν, άλλωστε δεν μπορούν είναι ενάντιο στην φύση τους. Έλκονται από το σκοτάδι, τους αρέσει παγιδεύονται σε αυτό. Κάπου κάπου αναδύονται, όχι για πολύ, κι ύστερα ξαναβουτούν πιο διψασμένοι από ποτέ. Και κάπως έτσι πορεύονται.

 Η ιστορία ενός κοριτσιού, ενός εφήβου, ενός ενήλικα, η ιστορία η δική μου. Είναι χαραγμένη για τα καλά επάνω μου. Μόνο που εγώ διάλεξα διαφορετικό τέλος. Σκοτάδι και ελπίδα μαζί ή χώρια. Ανήκω φαίνεται στην κατηγορία Β. Το περίεργο είναι ότι και να μπορούσα να επιλέξω μεριά πάλι στην ίδια θα ήμουν.

 Το μόνο που δεν έγραφε το σημείωμα είναι πρόσεχε... Δεν ξέρω αν γνώριζε, ίσως ναι ίσως όχι το αποτέλεσμα ίδιο.

 Υ.Γ1. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Γιώργο για την απίστευτη μεταφορά από το χαρτί στο χέρι.( DirtyRasel Yakuza κοινώς).





Y.Γ2. Το χέρι τούμπανο και  φρεσκοχτυπημένο.