LoLa's Sundays No.128

LoLa's Sundays No.127

Από την Άιντα στον Χαβιέρ - John Berger

"'Όχι, δε θέλουμε να προφτάσουμε κανέναν. Αυτό που θέλουμε είναι να προχωράμε συνέχεια νύχτα και μέρα , συντροφιά με τον Άνθρωπο, συντροφιά μ΄ όλους τους ανθρώπους,το καραβάνι δεν πρέπει να απλωθεί πολύ, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση κάθε αράδα θα δυσκολεύεται να δει αυτούς που προηγούνται, κι οι άνθρωποι δε θα αναγνωρίζουν πια ο ένας τον άλλον, θα βρίσκονται όλο και λιγότερο μαζί, και θα μιλάνε όλο και λιγότερο αναμεταξύ τους''.


Ένα μυθιστόρημα σε γράμματα, γράμματα από την Άιντα στον αγαπημένο της Χαβιέρ, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ισόβια. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ τους είναι οι λέξεις, που τρυπώνουν κάτω από τον τοίχο. Λέξεις τρυφερές,συγκλονιστικές.
Η Άιντα μιλάει στον άντρα που αγαπά για την καθημερινότητά της, για την πόλη, το φαρμακείο για κείνους που υπάρχουν τριγύρω της, για αυτούς που έχουν φύγει. Η πόλη στην οποία ζει, βρίσκεται κάτω από διαρκή απειλή.Οι πράξεις μεταφέρονται στο χαρτί, η ήττα , ο θάνατος, η νίκη, το κόστος της απουσίας του.
Ένα βιβλίο για την πολιτική και τον έρωτα.
Ένα βιβλίο για την προσμονή και την ελπίδα.

Γράφει συχνά, καταγράφει λεπτομέρειες από το ξέχωρο παρόν τους, γεγονότα από το μακρινό κοινό παρελθόν τους,κάτι πρέπει να συνεχίζει να τους ενώνει, η απουσία μπερδεύεται με την ανυπαρξία.Όλα όσα έχουν είναι οι λέξεις, και το ύψος του τοίχου που μεγαλώνει μεταξύ τους.


Ένα εξαιρετικό βιβλίο!


Κάποια στιγμή, αργότερα-κάποτε, τέλος πάντων-, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που εξηγούσε πώς να σχεδιάζεις χέρια, το άνοιξα κι άρχισα να το ξεφυλλίζω. Και αποφάσισα να το αγοράσω.Ήταν σαν την ιστορία της ζωής μας. Όλες οι ιστορίες είναι ιστορίες χεριών-που σηκώνουν, ζυγίζουν, δείχνουν, ενώνουν, ζυμώνουν,βελονιάζουν,χαϊδεύουν, πέφτουν αποκαμωμένα για ύπνο,κόβουν, τρώνε, σκουπίζουν, παίζουν μουσική, γδέρνουν, αδράχνουν, ξεφλουδίζουν, σφίγγουν, πυροβολούν, διπλώνουν...
Σου γράφω.
Τούτη τη στιγμή κοιτάζω κάτω τα χέρια μου που θέλουν να σε αγγίξουν και φαντάζουν ασήμαντα, γιατί δεν σ' έχουν αγγίξει τόσον καιρό.
                                                                                          Η Άιντα σου.


Μετάφραση : Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις: Πατάκη.
  

LoLa's Sundays No.126

Διασυρμός- Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης.

Και κοπανάγαμε, παρέες, μες στη μέση της Δεκαετίας του Ογδόντα, τα πλήκτρα της γραφομηχανής, γράφοντας ενίοτε όλοι μαζί, το δικό μας Βιβλίο της Ανησυχίας, ξεσκισμένα μελοδράματα να είναι και δανεικοί καημοί, και αίνοι στον οίνο, και εικονοστάσια ανωνύμων αγίων, αλλά και πολυσέλιδα πορτρέτα των Αγαπημένων και τα εκδίδαμε πάντα σχεδόν ταυτόχρονα εμείς της παρέας, στους ίδιους εκδότες, καθώς έτσι δέναμε το ατσάλι της φιλίας, και έτσι μετά προχωρούσαμε στην κατασκευή και καταχώρηση αναμνήσεων, μιας και η ζωή άλλο δεν είναι παρά η επινόηση του μέλλοντός μας και η αναδημιουργία του παρελθόντος και το γόνιμο rock’n’roll circus του παρόντος, για σκέψου, με βιβλία δικά μας στις προθήκες από πιτσιρικάδες, μόλις που είχε βγεί απ΄το αβγό η Δεκαετία του Ογδόντα και σκάμε στο κουρμπέτι,



Μια καταγραφή γεγονότων, ο Διασυρμός, καταστάσεις που ζήσανε, που ήθελαν να ζήσουν, στιγμές ποτισμένες με αλκοόλ, μουσική και βιβλία, πολλά βιβλία, η ζωή του Νίκου και του Μάνου. Η καταγραφή της πορείας τους τοποθετημένη στη τότε  Αθήνα.Τριάντα χρόνια σε 183 σελίδες.

Ο Μπαμπασάκης ανασυντάσσει το παρελθόν και πενθεί. Πενθεί για τα χρόνια που πέρασαν, για τους φίλους που έχασε και για την φθορά της Αθήνας.Μας μεταφέρει στο δικό του παρελθόν και ζούμε κι εμείς μέσα σε αυτό, ζούμε κι εμείς μαζί με αυτόν μέσα στον έρωτα,την μουσική, την ποίηση και την φιλία.Περπατάμε μαζί του στην Πατησίων,Καλλιδρομίου, Εξάρχεια, Κολωνάκι, μπαινοβγαίνουμε στο Aurevoir, στον Ένοικο,πίνουμε μαζί του και φιλοσοφούμε τον χαμένο χρόνο.Γίνεται το βλέμμα μας αυτί και ακούμε Τομ Γουέιτς, Nick Cave, Nina Simone, Roger Waters, Gilmoure,κρατώντας στο ένα χέρι ιρλανδέζικο και ανάβοντας στο άλλο ένα Gitanes.

Mία καταγραφή γεγονότων, μία εξομολόγηση παραληρηματική.Η γραφή του Μπαμπασάκη εξαιρετική, λογοπαίγνια, επαναλήψεις λέξεων και φράσεων,οι λέξεις του ανήκουν, τις τοποθετεί στην σωστή σειρά και σε παρασύρουν.

Μια απολαυστική ανάγνωση,ένας εμμονικός ψαλμός για την φιλία, την λογοτεχία, τη μουσική και τον έρωτα, βέβαια τον έρωτα.



Εκδόσεις:Εστία.