"'Όχι, δε θέλουμε να προφτάσουμε κανέναν. Αυτό που θέλουμε είναι να προχωράμε συνέχεια νύχτα και μέρα , συντροφιά με τον Άνθρωπο, συντροφιά μ΄ όλους τους ανθρώπους,το καραβάνι δεν πρέπει να απλωθεί πολύ, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση κάθε αράδα θα δυσκολεύεται να δει αυτούς που προηγούνται, κι οι άνθρωποι δε θα αναγνωρίζουν πια ο ένας τον άλλον, θα βρίσκονται όλο και λιγότερο μαζί, και θα μιλάνε όλο και λιγότερο αναμεταξύ τους''.
Ένα μυθιστόρημα σε γράμματα, γράμματα από την Άιντα στον αγαπημένο της Χαβιέρ, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε ισόβια. Ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ τους είναι οι λέξεις, που τρυπώνουν κάτω από τον τοίχο. Λέξεις τρυφερές,συγκλονιστικές.
Η Άιντα μιλάει στον άντρα που αγαπά για την καθημερινότητά της, για την πόλη, το φαρμακείο για κείνους που υπάρχουν τριγύρω της, για αυτούς που έχουν φύγει. Η πόλη στην οποία ζει, βρίσκεται κάτω από διαρκή απειλή.Οι πράξεις μεταφέρονται στο χαρτί, η ήττα , ο θάνατος, η νίκη, το κόστος της απουσίας του.
Ένα βιβλίο για την πολιτική και τον έρωτα.
Ένα βιβλίο για την προσμονή και την ελπίδα.
Γράφει συχνά, καταγράφει λεπτομέρειες από το ξέχωρο παρόν τους, γεγονότα από το μακρινό κοινό παρελθόν τους,κάτι πρέπει να συνεχίζει να τους ενώνει, η απουσία μπερδεύεται με την ανυπαρξία.Όλα όσα έχουν είναι οι λέξεις, και το ύψος του τοίχου που μεγαλώνει μεταξύ τους.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο!
Κάποια στιγμή, αργότερα-κάποτε, τέλος πάντων-, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο που εξηγούσε πώς να σχεδιάζεις χέρια, το άνοιξα κι άρχισα να το ξεφυλλίζω. Και αποφάσισα να το αγοράσω.Ήταν σαν την ιστορία της ζωής μας. Όλες οι ιστορίες είναι ιστορίες χεριών-που σηκώνουν, ζυγίζουν, δείχνουν, ενώνουν, ζυμώνουν,βελονιάζουν,χαϊδεύουν, πέφτουν αποκαμωμένα για ύπνο,κόβουν, τρώνε, σκουπίζουν, παίζουν μουσική, γδέρνουν, αδράχνουν, ξεφλουδίζουν, σφίγγουν, πυροβολούν, διπλώνουν...
Σου γράφω.
Τούτη τη στιγμή κοιτάζω κάτω τα χέρια μου που θέλουν να σε αγγίξουν και φαντάζουν ασήμαντα, γιατί δεν σ' έχουν αγγίξει τόσον καιρό.
Η Άιντα σου.
Μετάφραση : Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις: Πατάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου