Το μάτι-Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.

''Συνειδητοποίησα πως η μόνη ευτυχία στον κόσμο είναι να παρατηρείς, να παρακολουθείς, να περιεργάζεσαι τον εαυτό σου και τους άλλους, να μην είσαι πάρα ένας οφθαλμός, ένα κάπως υαλώδες, κάπως κόκκινο και ερεθισμένο, ορθάνοιχτο μάτι''.


Πρόκειται για την ιστορία ενός Ρώσου οικοδιδασκάλου, που βαριέται θανάσιμα την ζωή του, ο οποίος ενδίδει στα ερωτικά καλέσματα μιας καλής φίλης, της οικογένειας στην οποία εργάζεται.Ο σύζυγος της, θα ανακαλύψει την απάτη και θα ξυλοφορτώσει τον Σμίροφ, ο οποίος και θα καταλήξει στο δωμάτιό του, με έναν σκοπό : να αφαιρέσει την ανιαρή ζωή του, μια πράξη η οποία δεν θα προκαλούσε το παραμικρό ίχνος λύπης για τον αξιοθρήνητο αυτό ανθρωπάκο. Καταφέρνει λοιπόν, τουλάχιστον να βγάλει εις πέραν αυτή του την αποστολή;Η συνέχεια της ιστορίας περιέχει μια δόση μυστηρίου.
Η αφήγηση από πρωτοπρόσωπη μετατρέπεται σε τριτοπρόσωπη,ο αφηγητής παρατηρεί τον Σμίροφ εξ αποστάσεως,τον αναλύει. Δεν θα αργήσει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι πρόκειται για τον ίδιο τον ήρωα που επιλέγει να ζει μέσω της όρασης, της ανυπαρξίας.Πρόκειται για μια αφήγηση βυθισμένη στην κόλαση των πολλαπλών αντικατοπτρισμών του βασικού της πρωταγωνιστή. Ο ίδιος επιλέγει την εικόνα του εαυτού του ανάλογη των περιστάσεων. Είναι τα πάντα και τίποτα.
Είναι κουρασμένος,  δεν δρα παρά μένει θεατής της ίδιας του ζωής, και η κατρακύλα δεν έχει τελειωμό. Αποτινάσσει κάθε μορφή προσώπου και συνειδησιακής ταυτότητας και παρατηρεί τον εαυτό του μέσα από τα μάτια των άλλων.
Ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που απεικονίζει εύστοχα τη σύγχυση της μοντέρνας εποχής, την ουσία που έχει η εικόνα, και όχι η ύπαρξη. Η αδράνεια και η αποποίηση των ευθυνών, παρουσιάζεται μέσα από μια γραφή εξαιρετική, με μεταφορές, παιχνίδια λέξεων και μια εξαιρετική μετάφραση εκείνης του Γ.Ι. Μπαμπασάκη.



Μετάφραση: Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο.