Ακόμη και τα τέρατα χρειάζονται γαλήνη. Ακόμα και τα τέρατα χρειάζονται έναν άνθρωπο που να θέλει αληθινά να αφουγκραστεί, έτσι ώστε κάποια μέρα ίσως βρούμε λέξεις που θα είναι κάτι παραπάνω από κουτιά. Τότε ίσως μπορέσουμε να εμποδίσουμε να συμβαίνουν άνθρωποι όπως εγώ...
Ένας κρατούμενος της πτέρυγας των θανατοποινιτών κλεισμένος σε ένα μπουντρούμι, έχει ως μόνη διέξοδο του τις λέξεις και περιγράφει μέσα από δαύτες ένα κόσμο αλλιώτικο, μια σκληρή καθημερινότητα χρόνων, μηνών ο ίδιος έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου, άλλωστε δεν έχει καμία σημασία, τίποτα δεν έχει σημασία εκεί.
Ο ίδιος δεν μιλά, ακούει μόνο την ιστορία του Γιορκ του κρατούμενου στο διπλανό κελί, η εκτέλεση του οποίου έχει ήδη οριστεί. Η κυρία, ερευνήτρια, προσπαθεί να ανασυνθέσει την υπόθεση να βρει στοιχεία που θα μπορούσαν να αποτρέψουν το τέλος, το οποίo ο Γιορκ απελπισμένα ζητά.
Βλέπει να ξεκινά μια ιστορία αγάπης, εκείνη της κυρίας και του αποσχηματισμένου παπά, κατεστραμμένες ζωές που πάσχουν απεγνωσμένα να βρουν το άλλο τους μισό, εκείνο που θα μπορούσε να τους δεχτεί για αυτό που είναι γιαυτό που ήταν , παρόν παρελθόν με τα σημάδια να καίνε.
Η διαφθορά, η κακοποίηση, οι μάγκες με τα θύματα τους ιστορίες γνώριμες που ακούς ότι συμβαίνουν σκηνές αποκρουστικές. Σάρκες πωλούνται, ξεχειλώνονται με το ανάλογο αντίτιμο.
Ο σωφρονισμός στα φόρτε του.
Αυτός είναι μαγεμένος τάφος,λέει ο αφηγητής.
Μα δεν το ξέρατε ήδη αυτό;
Μετάφραση : Χίλντα Παπαδημητρίου
Εκδόσεις : Μεταίχμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου