Καρυότυπος- Άκης Παπαντώνης

Ο Ν. ένας τριαντάχρονος μοριακός βιολόγος, μετακομίζει στην Οξφόρδη για να εργαστεί σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα.Πειραματικό του υλικό τα ποντίκια με  κουτσουρεμένα γονίδια, διαταραγμένες ορμόνες, λειψά  ποντίκια.
Εγκαταλείπει την Αθήνα, την οικογένειά του αναζητώντας ένα αέρα ισχνό, αέρα κενό δίχως ρίζες. Ο ίδιος εγκαταλείπει τον κύκλο της ζωής μετατρέποντας τον  σε πειραματικό υλικό ψάχνοντας απαντήσεις, μένοντας αφοσιωμένος σε έναν  κόσμο  λειψάνων, σε έναν κόσμο εμπνευσμένο από ένα παραχαραγμένο παρελθόν με πετσοκομμένα γονίδια. Ερωτήματα γεννιούνται διαρκώς.
Με την ομίχλη και την υγρασία να σου τρυπά τα κόκαλα ο Ν. πηγαινοέρχεται από το κλουβί του στο εργαστήριο κι από το εργαστήριο στο κλουβί του και οι παρεκκλίσεις της διαδρομής ελάχιστες. Φωτογραφίζει, μαγνητοφωνεί, απομαγνητοφωνεί τον εαυτό του ,η  καθημερινότητα  στην ρύθμιση loop.Σαν να μην έφτανε η ήδη υπάρχουσα μοναξιά πρόσθετε κι άλλη.
Οι εικόνες και η παιδική του ηλικία να μυρμηγκιάζουν  το μυαλό , αδυνατεί να ξεχάσει. Πάσχει γράφει ο ίδιος από υπερβολική μνήμη. Η παιδική του ηλικία  η αρχή του διαμελισμού.
Η συναρμολόγηση ανεπιτυχής.
Η γραφή του Παπαντώνη εντυπωσιακή και το ξεκίνημα του βιβλίου εκπληκτικό. Το ιντερμέδιο 1 σε κάνει να γυρνάς ξανά και  ξανά εκεί μην και δεν έχεις ρουφήξει τα πάντα.

Είναι τελικά η γονεϊκή στοργή εγγενές ή επίκτητο χαρακτηριστικό; Είναι η μοναξιά επιλογή ή αναπόδραστη ανθρώπινη συνθήκη; Πότε απαλλάσσεται  κανείς από το βάρος των πρώτων βιωμάτων;