Το κάθετο ταξίδι- Ενρίκε Βίλα-Μάτας

Η κάθοδος  γοητεύει / όπως γοήτευσε και η άνοδος. / Η ήττα ποτέ δεν είναι μόνο ήττα, αφού / ο κόσμος που ανοίγει είναι πάντα ένας τόπος που / πρώτα / δεν υποπτευόταν κανείς.

                                                                                                  ΟΥΙΛΙΑΜ ΚΑΡΛΟΣ ΟΥΙΛΙΑΜΣ, Η κάθοδος.

Ο Μαγιόλ και η Χούλια γιορτάζουν πενήντα χρόνια έγγαμου βίου, μισή και βάλε ζωή. Χρυσή επέτειος ονομάζεται, κατόρθωμα θα το ονόμαζα εγώ. Μέρα που σε καμία περίπτωση δεν προϊδεάζει κάποιον ακόμη και τον Μαγιόλ για την ημέρα που ακολουθεί, ημέρα πανωλεθρίας συναισθηματικής και όχι μόνο όπου η Χούλια κατορθώνει να υψώσει ανάστημα και να του πει να την αφήσει ήσυχη να περάσει το υπόλοιπο που της απομένει μόνη, βρίσκοντας τον εαυτό της, αυτόν  που ξεψυχούσε μες στα χέρια του, να καταλάβει όπως είπε κι εκείνη, τι είδους γυναίκα είναι χωρίς αυτόν.

Στα εβδομήντα του χρόνια μένει μόνος αναζητά την παιδική παρέμβαση μάταια, η απόφαση της μητέρας πρέπει να σεβαστεί, και ξαφνικά πρέπει να μάθει να ζει βάζοντας  μπρος εκείνο τον μηχανισμό  της επιβίωσης που έχει σκουριάσει πως όχι άλλωστε, δεν είναι και η πρώτη σκέψη ενός ηλικιωμένου ότι θα ξεκινήσει από την αρχή παρόλο που το τέλος είναι κοντά, ποιο τέλος ποια αρχή...ασ’τα ,χέσ’τα.

Ο κύκλος του τον συμβουλεύουν να φύγει να κάνει ένα ταξίδι, να τα αφήσει όλα πίσω του, αυτή είναι η λύση μακριά από εκεί, να ξεχάσει –μα είναι δυνατόν να ξεχάσει;- .Παρότι στην αρχή διαφωνεί ξεκινά.Θα περάσει από το Πόρτο,Λισαβόνα και από εκεί στην Μαδέρα μένοντας σε ένα ξενοδοχείο. Φαντάσματα του παρελθόντος, τα γηρατειά, η απουσία της ανθρώπινης επαφής  κύρια χαρακτηριστικά του ταξιδιού αυτού και όχι η περιπέτεια ,οι εκπλήξεις ευχάριστες ή δυσάρεστες που συνήθως είναι επακόλουθο των άγνωστων προορισμών.

Ξεκινά η κάθοδος.

Να πέφτεις / Να πέφτεις αιώνια / Να πέφτεις στα βάθη της αβύσσου/ Να πέφτεις στα βάθη του εαυτού σου / Ν α πέφτεις όσο πιο χαμηλά μπορεί  κανείς να πέσει.

Mετάφραση ; Eλεάνα Τσόκα
Εκδόσεις ; Καστανιώτη