O Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον- Richard Bach.

H ιστορία του Ιωνάθαν, η ιστορία ενός γλάρου  γνώρισε την απόρριψη 18 φορές πριν εκδοθεί. Μια ιστορία που έχει σχολιαστεί σαν μαρξιστικό παραμύθι από την μια σαν μια βρώμικη ιστορία από την άλλη, μια ιστορία που πουλάει σαν τρελή, ακόμη και είκοσι χρόνια μετά.

 Γεννιόμαστε πανομοιότυποι. Έτσι ξεκινάμε όλοι μαζί με δυο μάτια, μάγουλα, πόδια χέρια καμία διάκριση κανένας διαχωρισμός. Έπειτα στην πορεία από την μια ο χρόνος, από την άλλη ετούτο κι εκείνο και κάπως έτσι ξεκινά η κατηγοριοποίηση μας, ο διαχωρισμός, η κατάταξη του καθενός. Ο Ιωνάθαν,ένα πουλί, ξεχώρισε αμέσως από το υπόλοιπο Σμήνος. Αψήφησε τους Νόμους των πτηνών, απομακρύνθηκε ζητούσε περισσότερα, διψούσε για γνώση, για ελευθερία. Το αποτέλεσμα, ο διωγμός του. Ατίμωση, ντροπή είπαν οι μεγάλοι.

 Παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος στην απόφαση που είχε πάρει να αγγίξει την τελειότητα, να μάθει όσο το δυνατόν μπορούσε να μάθει, τα κατάφερε. Επιστροφή, στο τέλος. 

Δικαίωση.

Σβήνω και γράφω εδώ και κάμποση ώρα προσπαθώντας να γράψω τις κατάλληλες λέξεις εκείνες που θα μπορούσαν να αποτυπώσουν στο ελάχιστο, αυτό που νιώθω κάθε φορά που διαβάζω τούτη εδώ την ιστορία... Μάταια. Κανένα νόημα, παρά μόνο κλισέ  για την επιμονή την τόλμη, μπλα μπλα μπλα.

 Mια πρόταση του Μπλανσό  γυροφέρνει στο μυαλό  '' με κάνει να θέλω να αγγίζω περισσότερο το έξω''.

Ναι αυτό είναι, το βρήκα.



Μετάφραση : Γ. Κυπραίος
Φωτογραφίες : Russel Munson
Εκδόσεις :Διόπτρα.