Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

'Ασωτοι-Γκρεγκ Τζάκσον.













Τελευταία ανάγνωση του '17, πρώτη του '18,  ο χρόνος με αφήνει και με βρίσκει παρέα με τον Γκρεγκ Τζάκσον και η νέα αναγνωστική χρονιά ξεκινά υπέροχα.Περίμενα κάμποσες μέρες να περάσουν αφότου είχα τελειώσει το βιβλίο  μπας και καταλαγιάσει αυτή η συναισθηματική ένταση που σου προκαλεί. Γυρνώντας όμως πάλι στις τσακισμένες σελίδες, διαβάζοντας κάποια αποσπάσματα το αίσθημα αυτό ξανά φουντώνει και σκέφτομαι πως είναι δυνατόν ένας 34 χρόνος να  μπορεί να γράφει έτσι; Ερώτηση άκυρη, φυσικά  και μπορεί.


Κάποια στιγμή οι ιστορίες έπρεπε να λάβουν τέλος. Κάποια στιγμή οι λύκοι πέθαιναν, οι άνθρωποι πέθαιναν.Χτυπούσε το ξυπνητήρι. Τα μόρια έκανα αυτό που έκαναν και μερικές φορές από το χάος διαφαινόταν η τάξη.Και  μερικές φορές από το χάος ξεπηδούσε η τάξη. Και μερικές φορές, ποιος ξέρει; Τα δεδομένα ήταν επίμονα.Ήταν επίσης ιστορίες.Με άλλα λόγια, ένα σωρό πράγματα έμειναν ανοιχτά στην ερμηνεία.Αλλά οι στιγμές συνεχιζόταν να έρχονται, η μια μετά την άλλη.Και μετά άλλη μια. Και μετά άλλη μια.

Οι ήρωες του Τζάκσον είναι σαραντάρηδες, ζωές των οποίων καταρρέουν. Θέλουν να νιώθουν καλά με τον κόσμο, με τον εαυτό τους και δεν μπορούν. Είναι άνθρωποι από τι καλλιτεχνικό σινάφι, μουσικοί, χορευτές, παραγωγοί... Κονιορτοποιούνται σε μια ξέφρενη πορεία αναζήτησης του δικού τους νοήματος. Στρέφονται στον εαυτό τους, γίνονται για λίγο παρατηρητές, παίρνουν παραισθησιογόνα και αφήνονται μέσα στις φαντασιώσεις τους.Περιμένουν να αισθανθούν γαλήνη, να επιστρέψουν σε εκείνο το σημείο που θα ξεκινήσουν από το μηδέν.
Οι ευθύνες όμως τους βαραίνουν, η ευθύνη της ίδιας της ζωής.

Τα διηγήματα του Τζάκσον αφορούν την δική μας γενιά.Τα διλήμματα των επιλογών που πολλές φορές δεν υπάρχουν..Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που σκάβει τις κούφιες κοιλότητες του εαυτού μας. Μια εξαιρετική γραφή, λυρική, αδίστακτη, εγκεφαλική. 'Ενα βιβλίο για την χαμένη νιότη.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο.




Ούτε κι εγώ ήμουν αθώος, δεν αγνοούσα την αργή και ύπουλη διολίσθηση με την οποία τα μέσα για την επίτευξη των πιο πολύτιμων και ευγενών σκοπών μας γίνονται τα ίδια σκοποί -έτσι που, για παράδειγμα, το να γράψεις κάτι που θα αλλάξει τον κόσμο γίνεται το να γράψεις κάτι που θα έχει αξία για σένα τον ίδιο, που γίνεται το να εκδώσεις κάτι σχετικά αξιοπρεπές, που γίνεται το να γράψεις κάτι που να μπορεί απλώς να εκδοθεί· ή, για να δώσω άλλο ένα αυθαίρετο παράδειγμα, η αναζήτηση του αιώνιου έρωτα γίνεται η αναζήτηση ενός έρωτα που μπορεί και να κρατήσει, που γίνεται η αναζήτηση ενός συνετού μείγματος ανοχής και πάθους, που γίνεται η αναζήτηση ενός ταιριαστού κοινωνικού συντρόφου. Και φυσικά με κάθε αναπροσαρμογή δεν πιστεύεις ότι συμβιβάζεσαι ή ότι προδίδεις τις αρχές σου αλλά ότι ωριμάζεις. Κι ίσως και να 'ναι έτσι. Ίσως να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μια μέρα ξυπνάς νεκρός.






Μετάφραση: Παναγιώτης Κεχαγιάς
Εκδόσεις: Αντίποδες.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου