Η ανάγκη της αφήγησης μετά την επιστροφή.Οι αναφορές σε πρόσωπα και μέρη που μόλις πριν λίγο αποτελούσαν το παρόν μας και τώρα φαντάζει ένα μακρινό παρελθόν.
Ο αφηγητής μόλις επέστρεψε από την Οξφόρδη τον ακίνητο εκείνο τόπο όπου έζησε για δυο χρόνια. Η επαγγελματική του ιδιότητα να παραδίδει μαθήματα Ισπανικής λογοτεχνίας από την μία και εργαστήρια μετάφρασης από την άλλη, το τελευταίο να δίνει λίγη περισσότερο ζωή στην κατά τ' άλλα ανιαρή καθημερινότητά του . Χρόνια απραξίας, η παρουσία του εκεί κυρίως διακοσμητικού χαρακτήρα.
Μια παραμονή που το τέλος είναι από την αρχή προγραμματισμένο δεν είναι ικανό για να τον αποτρέψει από την αναζήτηση του δήθεν μόνιμου.Πρέπει να περιτριγυρίζεσαι από πρόσωπα που θα σκέφτεσαι ή μάλλον θα μπορείς να σκέφτεσαι μέσα στην ημέρα για να τα ανταμώσεις αργότερα και να μιλήσετε για εκείνη την ημέρα που πέρασε ή για εκείνη που θα έρθει. Έτσι είναι.
Κατασκευάζεις αναμνήσεις, δημιουργείς το παρελθόν εκείνο για το οποίο θα μπορείς να εξιστορείς αργότερα.
Τρία πρόσωπα από τα οποία θα μείνει το ένα...
Και η αφήγηση ξεκινά.
Ένα βιβλίο όμορφο που στο τέλος γίνεται ακόμη πιο όμορφο, πως αλλιώς Μαρίας είναι αυτός. Θα έλεγα όμως ότι δεν είναι από τα αντιπροσωπευτικά του.
Τέταρτο βιβλίο του στην ίδια χρονιά. Σκέφτομαι ήδη πιο θα είναι το επόμενο.
Το πρόσωπο του αύριο, αυτό θα είναι.
Μετάφραση: Ελένη Χαράτση
Εκδόσεις : Κέδρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου