Μπονσάι- Αλεχάντρο Σάμπρα

΄΄ Στο τέλος εκείνη πεθαίνει κι εκείνος μένει μόνος, αν και στην πραγματικότητα είχε μείνει μόνος πολλά χρόνια πριν πεθάνει εκείνη , η Εμίλια. Ας πούμε πως εκείνη λέγεται ή λεγόταν Εμίλια και πως εκείνος λέγεται, λεγόταν εξακολουθεί να λέγεται Χούλιο. Χούλιο και Εμίλια. Στο τέλος η Εμίλια πεθαίνει και ο Χούλιο δεν πεθαίνει. Τα υπόλοιπα είναι λογοτεχνία.’’

Και κάπως έτσι ξεκινά.

Δυο πρόσωπα, η Εμίλια και ο Χούλιο, ο Χούλιο και η Εμίλια, δυο πρόσωπα, μια μάζα όλα τ’άλλα είναι δευτερεύοντα, όλα τ’ άλλα είναι εκτός θέματος.

Δυο πρόσωπα που συναντιούνται τυχαία, θα κάνουν σχέση, θα υπάρξουν ευτυχισμένοι. Διαβάζουν, κάνουν σεξ, τα έχουν όλα δικά τους.

Έπειτα χώρια θα συνεχίσουν τις ζωές τους. Η Εμίλια βουτηγμένη στα ναρκωτικά. ο Χούλιο από αναγνώστης γίνεται συγγραφέας στο περίπου δηλαδή,κι έπειτα ένας μοναδικός σκοπός, να δημιουργήσει ένα δικό του μπονσάι. Τέλος η λογοτεχνία.

Εκείνη θα πεθάνει εκείνος θα συνεχίσει, ακόμη συνεχίζει η ιστορία δεν έχει τέλος. Αυτή έχει φύγει, εκείνος όχι.

''Η σχέση της Εμίλιας και του Χούλιο ήταν μια σχέση που την μάστισαν αλήθειες, προσωπικές αποκαλύψεις που δημιούργησαν γρήγορα μια συνενοχή που εκείνη ήθελαν να την θεωρούν οριστική. Αυτή εδώ είναι, λοιπόν, μια ιστορία ανάλαφρη που γίνεται βαριά. Είναι η ιστορία δυο φοιτητών που είχαν πάθος με την αλήθεια , με το να πετάνε φράσεις που φαίνονταν αληθινές, να καπνίζουν αιώνια τσιγάρα και αν κλείνονται στη βίαιη αυταρέσκεια εκείνων που αισθάνονται καλύτεροι , πιο αγνοί από τους άλλους , απ΄αυτήν τη τεράστια και αξιοφρόνητη ομάδα που αποκαλείται οι άλλοι.

Γρήγορα έμαθαν να διαβάζουν τα ίδια, να σκέφτονται παρόμοια, να κρύβουν διαφορές. Πολύ σύντομα δημιούργησαν μια ματαιόδοξη οικειότητα. Τουλάχιστον εκείνο τον καιρό ο Χούλιο και η Εμίλια κατάφεραν να ενωθούν οι δυο τους σε μια μάζα. Ήταν, εντέλει ευτυχισμένοι. Για τούτο δεν χωρά καμιά αμφιβολία.''

Πρώτο εγχείρημα του Σάμπρα το μπονσάι ένα μυθιστόρημα μόλις 102 σελίδων.

Συμπυκνωμένη αφήγηση χωρίς πολλά πολλά, δίχως βαρύγδουπες ατάκες δίχως σάλτσες,καθαρή ατόφια γραφή. Μια φαινομενικά απλή, ανάλαφρη ιστορία που ο αναγνώστης συμμετέχει θέλοντας ή μη. Μια φαινομενικά απλή ιστοριούλα που σου κολλάει στο μυαλό, μια ιστοριούλα απλή που σε κάνει να γυρίζεις ξανά πίσω σε αυτή, να ξαναρίξεις μια ματιά.

Η μετάφραση εξαιρετική.

Θα πω το εξής, χωρίς πολλά-πολλά, το μυθιστόρημα τούτο τα σπάει.

Μετάφραση : Έφη Γιαννοπούλου

Εκδόσεις: Πατάκη.