Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016

Το τούνελ- Ερνέστο Σάμπατο











Σε κάθε περίπτωση υπήρχε ένα και μοναδικό τούνελ, σκοτεινό και μοναχικό: το δικό μου τούνελ που μέσα του είχαν κυλήσει τα παιδικά μου χρόνια , η νιότη, η ζωή μου ολόκληρη. Και σε ένα από εκείνα τα διάφανα ανοίγματα του πέτρινου τοίχου, είχα δει αυτήν την κοπέλα κι είχα πιστέψει με αφέλεια πως ερχόταν από άλλο  τούνελ, παράλληλο με το δικό μου, ενώ στην πραγματικότητα άνηκε στον ανοιχτό κόσμο...

Πρόκειται για την εξομολόγηση ενός φόνου.Μια ξερή αναφορά γεγονότων κι ο αφηγητής μοιάζει να αναζητά την σωτηρία μέσω του λόγου.Η γραφή είναι κι αυτή ξερή και το θέμα το πάθος.Το παράλογο εκείνο πάθος που οδηγεί σε οριακές καταστάσεις. Η λογική, η διαύγεια εναλλάσσεται με τον παραλογισμό η ζήλια τυφλώνει.Μια λεπτομερής καταγραφή αρχή και τέλους και της μέσης εκεί όπου όλα συμβαίνουν. Η αρχή ενός έρωτα και το τέλος. Βέβαια το τέλος.

Ο αφηγητής απλά καταγράφει τα γεγονότα, δεν παρασύρεται , είναι στενά δεμένος με το θέμα του.Στέκει ακλόνητος και περιγράφει. Η διαύγεια της στιγμής, απογυμνωμένος από κάθε συναίσθημα, λυτρωμένος χωμένος στο κελί του με τους  τοίχους να τον περικυκλώνουν. Η Μαρία έχει πεθάνει, το πάθος ,η ζήλια καταλάγιασαν. Άλλωστε τώρα η Μαρία δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε καν στον ίδιο.

Μια σύντομη νουβέλα που διαβάζεις απνευστί. Λίγες σελίδες μα καταφέρνουν να σε απορροφήσουν να σε μαγέψουν. Ζεις και εσύ με αυτούς. Είσαι κι εσύ σαν αυτούς.
Βρίσκεσαι κι εσύ στο δικό σου τούνελ περιμένοντας να συναντήσεις εκείνον που περπατά σε ένα παράλληλο. Και περιμένεις να φτάσεις στο χώρισμα, να σπάσεις το γυαλί.



Μετάφραση : Μάγια-Μαρία Ρούσσου
Εκδόσεις: Aστάρτη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου